Higurashi no Naku Koro Ni

Higurashi no Naku Koro Ni

Gdy Cykady Zapłaczą

Czyli horror, który pierze mózg

Od lewej: Mion, Satoko, Rika i Rena

Fabuła

Keiichi Meabera

Jest rok 1983. Nastolatek Keiichi Meabera, po nieprzyjemnych wydarzeniach z Tokio, przeprowadza się do wioski o nazwie Hinamizawa. Jest to mała wieś, która ma gdzieś koło dwóch tysięcy mieszkańców. Chłopak zaczyna uczęszczać do szkoły, w której, ze względu na małą liczbę uczniów, wszyscy chodzą do jednej klasy, a uczniowie są w dużych różnicach wiekowych. Keiichi zaprzyjaźnia się z czwórką dziewczyn: chłopczycą o jeden rok starszą od niego Mion Sonozaki, uwielbiającą słodkie rzeczy rówieśniczką Reną Ryuuguu, oraz dwoma wiele młodszymi od niego przyjaciółkami: Kapłanką świątyni Riką Furude oraz często złośliwą Satoko Houjou. Razem uczęszczają do klubu gier, którego liderką jest Mion. Wszystko jest w jak najlepszym porządku do czasu gdy bohater odkrywa mroczną przeszłość wioski. Gdy zaczyna się o nią wypytywać, zachowanie przyjaciółek zaczyna się zmieniać. Keiichi jednak dowiaduje się coraz więcej o wiosce i między innymi o klątwie miejscowego bóstwa Oyashiro-samy. Podobno sprawia ona, że co roku w noc święta Watanagashi ginie jakaś osoba. Po dalszych kontaktach z Reną i Mion, Keiichi popada w paranoje, wydaje mu się, iż jego towarzysze zachowują się psychopatycznie,... Tak się mu przynajmniej wydaje...

Opisałem fabułę tylko pierwszego rozdziału. Czemu? Czy inne rozdziały są zupełnie o czymś innym? Okazuję się, że w pewnym sensie tak. Każdy rozdział przedstawia nieco inne wydarzenia z Hinamizawy przeżywane z perspektywy innej osoby. Na końcu nie wiadomo już jak poskładać wszystkie w całość, gdyż jedna historia zupełnie nie pasuje do drugiej. W drugim sezonie jednak wszystko składa się w spójną i zaskakująco logiczną całość.

Gatunek

Rena z tasakiem pod wpływem klątwy

Higurashi jest głównie kryminałem i horrorem. Fabuła cały czas daje nam liścia w twarz zdarzeniami, których się kompletnie nie spodziewamy. Przy tym sceny morderstw są dość brutalne, a sprawca nie zabija tak po prostu. Do zwyczajnych sposobów dochodzą dość niekonwencjonalne plus czasem możemy doświadczyć znęcania się psychicznego. Cała atmosfera sprawia, że zwyczajnie czujemy się osaczeni, a nasza nadzieja na dobre zakończenie przygasa z każdą chwilą. Obok tego jest to też komedia ukazana w chwilach, gdy między przyjaciółmi wszystko jeszcze gra. W drugim sezonie, gdy wszystko zostaje wyjaśnione, jesteśmy wręcz zasypywani pozytywnymi i mądrymi przesłaniami oraz budzi się w nas nadzieja, iż wszystkie dotychczasowe okropne wydarzenia sprowadzają się do happy endu. Dzieje się tak, ponieważ wszyscy bohaterowie wspólnie działają by (dosłownie) oszukać przeznaczenie.

"Gdy między przyjaciółmi wszystko jeszcze gra"

Grafika

Grafika w Anime dla zmylenia widza jest bardzo cukierkowa, co jeszcze bardziej na nas oddziałowywuje. Jednak postacie posiadają też swoje mroczne oblicze co jest zauważalne poprzez specyficzne ekspresje. Nie możemy uwierzyć, że takie urocze i przyjazne osoby mogą się zmienić w potwory. Dużo recenzentów mówi, że projekty postaci mają mało szczegółów, ale dla mnie to nie jest minus. Bo przecież- kto na co dzień widzi normalnych mieszkańców wioski ubranych w bardzo wymyślne ubrania z bajecznymi wzorami. Otoczenia są bardzo malownicze, a najlepsze jest to, że Hinamizawa jest odzwierciedleniem wioski, która naprawdę istnieje w Japonii.

Dźwięk

Muzyka tak samo jak grafika jest bardzo zróżnicowana. Znajdziemy tu weselsze nuty i te bardziej mroczne i niepokojące. W tle muzyce towarzyszą dźwięki cykad-owadów podobnych do motyli, które wydają specyficzne cykanie, które niektórym kojarzy się ze smutnymi zdarzeniami.

Podsumowanie

  Higurashi no Naku Koro Ni to bardzo dobry horror i kryminał z mądrymi przesłaniami (drugi sezon) i nieliniową oraz bardzo złożoną fabułą. Nie polecałbym tego Anime osobom o słabych nerwach (i żołądku ;)) ani tym, którzy nie lubią rozkmin podczas seansu. Polecałbym to jednak osobom, które pragną rozpocząć swoją przygodę z porządnymi horrorowymi kryminałami.