DanganRonpa Another Episode: Ultra Despair Girls

Akcja ma miejsce gdzieś pomiędzy wydarzeniami z pierwszej i drugiej części DanganRonpy. Wcielamy się
w Komaru Naegi, siostrę naszego szczęściarza z pierwszej części, której wyrosło ahoge (najwidoczniej jest już na tyle dorosła by zostać protagonistką) i która najbliższy rok swojego życia spędziła uwięziona w apartamentowcu, uprowadzona przez jakiegoś porywacza. Na początku może było i to dla niej straszne, ale przez rok zdążyła się przyzwyczaić, ba, nawet ma poranną rutynę walenia w drzwi i proszenia by ją wypuszczono. Tak czy siak porywacz ma raczej dobre serce, bo dziewczyna dostaje jedzenie, ma PlayStation w pokoju, a nawet dostała ubranie na zmianę, gdy już wyrosła ze swojego gimnazjalnego mundurka. Spotykamy ją w dniu, w którym rutynę przerywa dobijanie się do drzwi. Dziewczyna pełna nadziei podbiega do drzwi i błaga, by ktoś po drugiej stronie ją wypuścił. Lecz niespodzianka. Spodziewaliście się przystojnego blondyna, który ją uratuje? NIE. To dobrze już znany nam robot w kształcie misia pandy, któremu pomyliły się proporcje kolorów (czytaj Monokuma), który wyrywa drzwi swoimi pazurami i zaczyna gonić Komaru. Gdy dziewczynie udaje się uciec z mieszkania, zaczyna dobijać się do windy,
z której wychodzi... yyyyYYYYCH PRZYSTOJNY BLONDYN, KTÓRY PRZYSZEDŁ NAS URA- a nie to tylko Byakuya Togami... dla tych co nie wiedzą to taki dupek z bogatej rodziny z przerośniętym ego z pierwszej części. No cóż to wciąż nie zmienia faktu, że nas uratował. Po tym jakże heroicznym czynie z jego strony, wytłumaczył, że dowodzi oddziałem Fundacji Przyszłości (jakby ktoś nie wiedział to organizacja, która powstała po Tragedii i walczy z Resztkami Rozpaczy (jeśli nie wiesz czym jest ani jedno ani drugie, to przejdź którąś z poprzednich części albo to sobie wygoogluj jak nie przeszkadzają ci spoilery (w każdym razie nie wiem co tu robisz))) i dostał cynk, że ludzie są więzieni w tym apartamentowcu. Okazuje się też, że akurat w tym samym czasie nastąpił masowy wysyp Monokum na całe miasto Towa (w którym obecnie się znajdujemy). Togami rozkazuje nam uciekać do pobliskiej kawiarenki i tam poszukać jednego z członków Fundacji Przyszłości. Wyposaża nas też w Code Breaker, broń podobną do megafonu, która potrafi hakować maszyny, takie jak Monokuma, za pomocą fal elektromagnetycznych. Niedługo potem zostajemy przedstawieni czterem dzieciakom, którzy na pierwszy rzut oka pochodzą z jakiejś patologii, którzy obrali sobie za cel wymordowanie wszystkich dorosłych w mieście, w celu stworzenia raju zrobionego "z dzieci, przez dzieci, dla dzieci". Do tego postanawiają zorganizować sobie polowanie na Demony (bo tak nazywają dorosłych), a ich głównym celem jest nasza bohaterka.

Ta część jest spin-off'em głównego cyklu DanganRonpy, która znacznie różni się od innych dotychczasowych gier. Podczas gdy poprzednie części były grami typowo detektywistycznymi, a głównym segmentem gry były Rozprawy Klasowe, to ta część jest typową strzelaninką oraz visual novel z gatunku dramatu, akcji w postapokaliptycznym klimacie zmieszanym z DanganRonpą. A więc ta gra zawiera:

Damy w opałach

Dzieci z patologii

Ukryte sfastyki

Monokumy

Upupupupu

Taniec z Monokumami

Co TO jest XD

Tego dupka

Fantazję Toko Fukawy (twórcy powinni przepraszać, że musieliśmy to zobaczyć)

Szaloną morderczynię z nożyczkami

Fajne skill cut-in'y

 Nie można zapomnieć też o ciągłych nawiązaniach do Nadziei i Rozpaczy

i wiele innych.

Większość gry eksplorujemy tereny walcząc z napotkanymi Monokumami, by popchnąć fabułę do przodu. Twórcy przygotowali też różne znajdźki, takie jak różne książki, dokumenty, notatki ofiar czy graffiti przedstawiające Wojowników Nadziei.

Jeśli chodzi o walkę, możemy ją prowadzić dwoma osobami. Jedną z nich jest oczywiście Komaru, która wyposażona jest w Hacking Gun i wystrzeliwując odpowiednie Pociski Prawdy może pokonać Monokumy. Mamy do wyboru różne pociski:

-Break-zwyczajny pocisk zadający obrażenia. Jeśli strzeli się nim w oko Monokumy to zalicza się to jako Nice Shot, Monokuma pada po jednym strzale i dostajemy jednorazowy wzmocniony Break, który jest w stanie powalić Monokumę jednym strzałem w obojętnie jakie miejsce.

-Move-ten pocisk nie zadaje bezpośrednich obrażeń. Sprawia, że machiny, które zostają nim postrzelone zaczynają pracować. Move można użyć, by uruchomić włączniki, automaty z itemami lub gry arkadowe Monoku-Man. Można też użyć go, aby, na przykład uruchomić samochód, który rozjedzie Monokumy na swojej drodze. Amunicje Move nie są ograniczone.

-Detect-ten pocisk nie jest efektywny w walce. Sprawia, że możemy zobaczyć to, co nie jest widoczne na pierwszy rzut oka. Jest przydatny przy rozwiązywaniu zagadek Mono-dzieciaków, a także dzięki niemu można znajdować graffiti z Wojownikami Nadziei.

-Dance-... no cóż... strzelasz w Monokumę... on zaczyna tańczyć... to zwraca uwagę Monokum w okół niego... tak czy siak jest to przydatne, jeśli chce się załatwić kilka Monokum na raz.

-Burn-zadaje obrażenia obszarowe falami ognia.

-Paralyze-zgadnij.

-Link-umożliwia ci ograniczone czasowo sterowanie nad Monokumą

-Knockback-co prawda nie zadaje obrażeń, ale odpycha od ciebie pobliskie Monokumy i wytranca je z równowagi. Ten pocisk jest bardzo przydatny przy Strażnikach Monokuma (te z tarczami policyjnymi)

I jeśli chcesz wygrać: po prostu wybierz Break, wyceluj tam gdzie widzisz oko Monokumy (nawet przy bossach) strzelaj, aż oponent padnie... no i tyle. Brawo! Wygrałeś toster! No może czasem przy bossach trzeba mieć bardziej dopracowaną taktykę, ale raczej nie trwa długo by znaleźć "myk" na oponenta.

Na początku gry nasze pociski są nieograniczone, ale żeby nie było tak pięknie, pewien pan służący o nazwisku Nagito Komaeda wprowadził pewne modyfikacje do naszej broni i powiedział (dosłownie), że to dla "balansu gry", także od tamtej pory, żeby wystrzelić cokolwiek (oprócz Move) musimy zbierać amunicję.

Możemy też w dowolnej chwili zamienić się w Toko Fukawe, drugą postać w serii, która "wychodowała" sobie ahoge. Nie sterujemy jednak nią perse, lecz Genociderem Syo, osobowością szalonej morderczyni, wyposażoną w nożyce która jest ukryta w dziewczynie, mającej rozdwojenie osobowości. Gdy jesteśmy w jej postaci jesteśmy... no cóż... niepowstrzymani, niepokonani, OP, jak pociąg, którego nie można zatrzymać, nie wiem, po prostu wstawcie tu sobie jakiekolwiek określenie jakie wam pasuje. W tej postaci nie otrzymujemy żadnych obrażeń.



Poradnik: Jak wygrać grając Genociderem Syo-sponsorowany przez gry, w które można wygrać napieprzając w jeden przycisk

1. Stań na przeciwko przeciwnika
2. Napieprzaj w przycisk ataku i nie przestawaj choćby nie wiem co się działo
3. Od czasu do czasu kliknij przycisk ataku specjalnego i rozkoszuj się animacją
4.Wygrałeś gofrownice

Jednak jest jedna rzecz, która wyznacza limit używania Genocidera, którym są baterie tuż pod wskaźnikiem zdrowia. Bez nich nie możemy aktywować naszej wariatki. Czerpią się one, gdy przechodzimy w postać Fukawy oraz gdy używamy specjalnych ataków, które swoją drogą są po prostu bajeczne. Specjalne ataki ładują się, gdy naparzamy w przeciwnika, wtedy ładuje nam się wskaźnik "Fever". Za każde naładowanie wskaźnika dostajemy parę nożyczek. Gdy wywołujemy specjalny atak, mamy do wyboru: atak, który wykorzystuje tylko jedną parę nożyczek, lub atak, który ROZPIEPRZA WSZYSTKO NA SWOJEJ DRODZE, ale wykorzystuje wszystkie uzbierane nożyczki.

Jak to gra z serii DanganRonpa dostajemy tutaj pomieszanie grafiki dwu- i trójwymiarowej, jednak to pierwsza odsłona gry z serii, do której zdecydowano się zaimplementować trójwymiarowe modele wszystkich postaci i pozwolić eksplorować w pełni trójwymiarowy świat. Chociaż to przynosi też swoje minusy :/ . Animacje w cut-scenkach są tutaj dość drętwe, co prawda nie aż tak jak w Zero Time Dilema, ale wciąż są dość sztywne. Ale nie możemy zbytnio winić Spike Chunsoft. W końcu to pierwsza DanganRonpa, która zdecydowała się na taki zabieg. Wciąż nie można powiedzieć, że modele nie są dopracowane i szczegółowe, bo są. Oprócz tego dostajemy bardzo pomysłowe i dobrze zadesignowane  lokacje i projekty postaci, a po tych dwóch częściach powinniście wiedzieć jaką pomysłowość mają twórcy DR  Dostajemy też typowe dla DanganRonpy połączenie 3D i 2D, które widzimy w elementach otoczenia, jak na przykład ogień, albo krople wody, które wyglądają jak wycięte z tektury, dwuwymiarowe sprite'y postaci oraz animacje specjalnych ataków Genocidera Syo, to wszystko wyszło po prostu bajecznie, jak zwykle.

Sam zastanawiam się czy muszę cokolwiek mówić o muzyce, bo praktycznie każdy kto zetknął się z DanganRonpą, wie, że chociaż dziwna lecz klimatyczna muzyka jest jej nieodłączną częścią. Tak też jest w tej części. Znowu zostajemy obsypani epickimi utworami od Masafumiego Takady, zaczynając od mroczniejszych, okraszonych subtelnymi dźwiękami skrzypiec, żeńskich churów, poprzez dziwniejsze, wypełnione elektryczną gitarą oraz hurami męskimi, aż do tych energicznych z dźwiękami, które wwiercają się w uszy oraz nutkami muzyki 8-bitowej.

DanganRonpa Another Episode to jak najbardziej udany spin-off. Gra utrzymuje klimat poprzedniczek i dodaje coś od siebie. Polecałbym ją wszystkim fanom DanganRonpy, gdyż jeśli stykasz się z tytułem z pod tego znaku pierwszy raz, możesz być trochę zagubiony i nie do końca rozumieć fabułę, gdyż gra ta rozszerza naszą wiedzę na temat historii z pierwszej i drugiej części. Wciąż DR to także visual novel więc może trochę odpychać tych, którzy nie są przekonani do tego typu rozgrywki (ba ja sam wciąż nie wiem czy można to nazwać rozgrywką), w każdym razie zaleca się aby gracz lubił czytać.