Corpse Party: Blood Covered... Reapeted Fear

Japonia współczesna. Grupa przyjaciół z liceum Kisaragi (Jesiennego) zostaje po szkolnym festiwalu, by po nim posprzątać. Korzystając z okazji przewodnicząca klasy postanawia, przy zgaszonym świetle i zapalonej świecy, opowiedzieć swoim kolegom i koleżankom straszną historię o Niebiańskiej Podstawówce, która niegdyś była wybudowana na miejscu ich liceum. Po chwili wydarzenia zaczynają przebiegać zgodnie z historią i okazuje się, że... przewodnicząca razem z wychowawczynią postanowiły zrobić sobie jaja z klasy. Krótko po tym Ayumi, bo tak ma na imię przewodnicząca, proponuje wszystkim, plus Yuce, która w międzyczasie przybyła do swojego ukochanego braciszka dać mu parasol, bo fajtłapa zapomniał, odprawienie rytuału Szczęśliwej Sachiko (Sachiko Ever-After), który znalazła w necie i który ma spowodować, że wszyscy przyjaciele mają być na zawsze razem. Wszystko dlatego, że Mayu, jedna z przyjaciółek, nie długo odchodzi ze szkoły. Tuż po wykonaniu ów zaklęcia rozpoczyna się trzęsienie ziemi, które powoduje ogromną wyrwę w podłodze, do której wszyscy wpadają, by po chwili obudzić się w Niebiańskiej Podstawówce, z której nie da się wyjść, wszędzie powalane są trupy, a błąkające się tu i ówdzie dusze dzieci są zjawiskiem codziennym. Okazuje się, że dusze i trupy są powiązane z tajemniczym morderstwem czterech dzieci za czasów podstawówki. Oczywiście będziemy świadkami paru bolesnych śmierci. (TAK WIEM. LENIWE EDYTOWANIE JEST LENIWE XD)

Corpse Party:Blood Covered... Reapeted Fear, powszechnie znana jako po prostu Corpse Party, to gra, która stanowi mieszankę gry przygodowej, jRPG oraz trochę Visual Novel. Jest ona grą z gatunku horror z domieszką gore, która straszy głównie klimatem i przeżyciami postaci. Fabuła i wszystkie wątki w grze są bardzo rozwinięte i można byłoby je zamieścić w gdzieś dziewięciu godzinach rozgrywki. O tajemniczej szkole i postaciach możemy się dowiedzieć m.in. z: głównego nurtu fabularnego oraz dialogów między postaciami, gazet, które możemy znaleźć porozwieszane na ścianach szkoły podczas jej eksplorowania, tzw. Name Tagów, czyli indeksów ofiar szkoły, które zawierają informacje jak mają na nazwisko, ile mają lat, do jakiej szkoły chodzili, a dodatkowo w katalogu name tagów zapisana jest przyczyna ich śmierci, oraz z extra chapterów, które można odblokować w trakcie przechodzenia głównych rozdziałów.  Gra dostępna jest na konsolę PSP. Gra doczekała się swojej nowej odsłony na 3DS

Akcję obserwujemy z lotu ptaka. Kamera pokazuje nam dobrze zaprojektowaną dwuwymiarową szkołę i spikselizowane sprite'y postaci. Podczas dialogów na ekranie wyświetlane jest niebieskie ono dialogowe oraz bardziej szczegółowe portrety postaci, a ważniejsze widoki wizualizuje za pomocą artów. Cała grafika podczas rozgrywki jest stylizowana na klasyczny jRPG, co daje grze specyficzny klimat. Boimy się, ale tak naprawdę nie wiemy czego, przecież straszące i ścigające nas duchy to tylko kilka niewinnych niebieskich pikseli. Na szczęście gra nie stosuje tempych jumpsceareów by nas wystraszyć, lecz otoczeniem, muzyką, zdarzeniami, emocjami postaci wywołuje specyficzną gnębiącą atmosferę.

Muzyka świetnie zgrywa się tu z otoczeniem. Jest tak samo mroczna, niepokojąca, zastraszająca, a jednocześnie nagląca jak sama grafika. Atmosferę jeszcze bardziej podkreślają bardzo emocjonalne, wspaniale wczuwający się w swoją rolę aktorzy podkładający głos postacie.

Rozgrywka polega głównie na eksplorowaniu szkoły, unikaniu duchów, szukaniu potrzebnych przedmiotów, ratowaniu kolegów z klasy, zbieraniu Name Tagów, poznawaniu caĺej historii, oglądaniu scen, słuchaniu dialogów, dokonywaniu wyborów, odblokowywaniu zakończeń, zarówno tych prawdziwych jak i tych złych, wczuwaniu się w klimat i oczywiście popychanianiu fabuły do przodu. Więc jak widzicie jest tu wiele rzeczy do roboty. Chodzimy przyciskami kierunkowymi, potwierdzamy wybór i wchodzimy w interakcję  kółkiem, cofamy wybór w menu krzyżykiem (w wersji amerykańskiej jest na odwrót), wchodzimy w menu podczas gry trójkątem. W głównym menu mamy dostęp do: listy rozdziałów, listy extra (dodatkowych) rozdziałów, listy name tagów i opcji. Natomiast w menu w czasie gry mamy podgląd na stan HP naszych postaci (który przez większość gry się nie zmienia), aktualne postacie jakimi sterujemy, ile czasu ogólnie gramy,  ekwipunek, w którym możemy sprawdzić opisy posiadanych przedmiotów, listę name tagów, które zebraliśmy, opcje i oczywiście zapis i wyjście do menu głównego.

Podsumowując Corpse Party to dobra gra horror z wciągającą fabułą, wieloma zakończeniami, wieloma znajdźkami, intuicyjnym sterowaniem, wspaniale zaprojektowanymi postaciami (Nie. Nie chodzi tu o grafikę) oraz bardzo wciągającym klimatem, który buduje fabuła, otoczenie, muzyka (przede wszystkim ona) i voiceacting. Gdyby grafika była taka jak w trzeciej części gry (Blood Drive) to by było ideolo. Ale rozumiem. Wtedy branża Corpse Party dopiero się rozkręcała. Lecz tak czy siak taka grafika jak jest teraz też jest wspaniała, gdyż idealnie podsyca atmosferę całej gry (albo po prostu lubię grafikę jak na gameboyach (lol lubię starą grafikę chociaż jestem dość młody (nastolatek) to chyba dosyć rzadkie, prawda?)). W każdym razie polecam. Gra warta przeżycia. Jeśli ktoś nie ma PSP to warto ściągnąć na komputer emulator PPSSPP.